Wat zouden we graag kinderen puur en zichzelf laten zijn. Hoe mooi zijn kinderen als ze nog niet beïnvloed worden door alles wat moet en “normaal” gevonden wordt. Wat willen we zelf ook graag onszelf zijn. En wat maken we dat onszelf en onze kinderen vaak moeilijk of onmogelijk.
Want het moet altijd beter, anders en volgens de geldende normen. En wat lijkt het dan allemaal zwaar. Terwijl het ook een stuk gemakkelijker kan. Ooit kreeg ik van een onbekende man een tip. Het was in het zwembad, na zwemles. Mijn zoontje was zo druk met vertellen, dat hij vergat zich aan te kleden. Zoals iedere week waren we nog als laatsten aanwezig in de kleedkamer. Inmiddels was ik erg moe en werden de prikkels van mijn druk pratende mannetje een tikje teveel. Ik reageerde dan ook kribbig, terwijl ik zei, dat hij nu echt moest gaan opschieten. De man naast me had het tafereel met een glimlach geobserveerd en zei iets onvergetelijks tegen me: “Wil je me beloven, dat je zijn enthousiasme nooit weg zult halen?”
Toen hij dat zei, was mijn irritatie op slag verdwenen. Want dit kleine mannetje was mijn wondertje. Door sommigen bestempeld met ADHD, omdat hij altijd heel druk was. Overigens nooit officieel vastgelegd, die diagnose. Maar door leken in mijn omgeving gesteld. Dit kind liep over van enthousiasme, fantasie en prachtige ideeën. Moest ik dat de kop in gaan drukken? Nee, beter van niet. Maakt dat, dat ik er altijd even rustig onder blijf als ouder, als hij weer eens 6 projecten tegelijk begint? Nee, absoluut niet. Tenslotte ben ik ook maar een mens. Met mijn vermoeide dagen en zorgen om dingen. Dat maakt, dat ik niet altijd zo gelijkmatig ben als ik wel eens zou willen. Maar weet je: we doen het ermee. En samen rooien we het al ruim 12 jaar prima samen, dus dat zit wel goed.
Moet je je altijd aanpassen aan de buitenwereld om op een goede manier in het leven te kunnen staan? In sommige gevallen, zoals bijvoorbeeld in je werk, lijkt het me handig, dat je niet heel erg uit de toon valt. Wat dus qua werk belangrijk is, is dat je iets kiest waar je hart ligt. Waar je echt blij van wordt. Waarbij je (bijna) iedere dag fluitend op je fiets of in de auto stapt om erheen te gaan. Is dat moeilijk? Soms lijkt dat wel zo. Dat merk ik wel aan de mensen, die ik coach en die tegen het stukje werk aanlopen. Want er zijn zoveel redenen om geen ander werk te gaan zoeken: te ver weg, te leuke collega’s, financieel niet aantrekkelijk. Noem alle redenen maar op. Maar weegt het op tegen iedere dag met de pest in je lijf naar je werk te gaan? Ik ben er nog steeds van overtuigd, dat als je vindt wat je écht leuk vindt, dat alle nadelen zichzelf vanzelf oplossen.
Wat aanpassing in relaties betreft: ook daar is een grens aan. Ik geloof heilig, dat ieder mens vrienden of familie om zich heen moeten hebben, waarbij ze hun absolute zelf kunnen zijn. Met al je goede én slechte kanten aan kunnen komen. Narrig en knorrig kunnen zijn of verdrietig, zonder daarop veroordeeld te worden. Mensen, die blij zijn als ze jou zien stralen. Mensen, die jou op handen dragen, ondanks je irritante trekjes. Die nemen ze voor lief. Op het geboortekaartje van mijn kleine mannetje stond: Er zullen handen zijn, die je dragen. En armen waar je veilig bent. En mensen, die je zonder vragen, zeggen dat je welkom bent.
Dat gedichtje geldt nog steeds. En mijn grote wens voor iedereen is, dat je dat soort mensen om je heen hebt. Waar je je veilig en beschermd voelt. Waar je je welkom voelt. En waar je jezelf kunt zijn. Ik wens jullie alvast fijne Feestdagen! Wees vooral jezelf. En wees er mega trots op.
Prachtig Angeel. Je kind mag altijd zichzelf zijn. Jij bent de veilige haven die hij nodig hebt in het leven. Kinderen, je komt nooit van ze los. Ze blijven altijd in je hart. En wat jou kind ook doet, hoe ze je soms verdriet kunnen doen in hun proces om op te groeien, zij blijven in je hart. Op het moment dat je ouder wordt, begint het kwetsbare leven. Want dan voel je pas hoe kwetsbaar het leven kan zijn. Maar zoals jij denk ik ook. Laat een kind zonder stempel opgroeien. Zonder stempel is hij zichzelf en mag hij zich zelf zijn. Xx